Περι Φθόνου

 ο αληθινός φθόνος δεν προορίζεται για τους σπουδαίους ή τους παρά πολύ χαρισματικούς , αλλά για εκείνους που η κατάσταση τους απλώς μοιάζει να είναι λιγάκι καλύτερη από τη δικιά μας. Η συντριπτική και αδιανόητη ανισότητα» ιδίως όταν έχει ένα στοιχείο του ανέφικτου, προκαλεί πολύ λιγότερο φθόνο από την ελάχιστη ανισότητα , η οποία αναπόφευκτα κάνει τους φθονερούς να σκεφτούν:«θα μπορούσα να είμαι στη θέση του»

– Ο Κιρκεργκωρ παρατήρησε μεταξύ άλλων ότι ο φθόνος έμοιαζε να είναι άθλημα των μικρών πόλεων:Από πολύ νωρίς επεσήμανε ότι σε μια εξισωτική κοινωνία, όπου η ισότητα είναι ο εξαγγελθείς στόχος, ο φθόνος ενδέχεται να είναι ακόμα πιο έντονος.Ο φθόνος προσλαμβάνει «τη μορφή ισοπέδωσης, κι ενώ μια παθιασμένη εποχή επιταχύνει, δημιουργεί και ανατρέπει , εξυψώνει και υποτιμά, μια στοχαστικά απαθής εποχή κάνει ακριβώς το αντίθετο: καταστέλλει και παρακωλύει, ισοπεδώνει»