Σκονταφτουμε σε ουράνια μυστήρια σφραγιστά;
Τη πίστη μας κι αν χάσαμε σε όλα τα θεϊκά
σ’ αερικά πετούμενα, σε ξόρκια μαγικά,
Μη τάχα παύουν να πετούν νεράιδες στον αέρα
Που μας δαγκώνουν την καρδιά,σαν φτάνουμε εκεί πέρα;
Στων οριζόντων τη γραμμή , στην άκρη της γαλήνης
Τυφλούς μας παγιδευουνε με πέπλα της σαγήνης
Σερβίδες …μετενσάρκωση της λάγνας αμαρτίας
Δεν είναι η αναλαμπή της πιο τυφλής μωριας;
Να τώρα! εγώ που σας ποθώ ,κι είμαι συγκινημένος
Ανήμπορος να κινηθώ ,εδώ καθηλωμένος
ενώ εσείς αγγίζετε την κάθε πολλαπλότητα
και την συμπαντική ,την πάλλουσα ενότητα,
Σερβιδες νεραιδοπλεχτες ψηλά σαν χελιδόνια
που τώρα διασχίζετε τα πιο ουράνια χιόνια,
Το Σύμπαν είναι τ΄όνειρο του Μύχιου εαυτού μας
κι εσείς Σερβιδες μου, ψυχές του εσωτερικού μας
Μη τάχα με τα μάτια μας ερμητικά κλειστά …
Σκοντάφτουμε σε ουράνια μυστήρια σφραγιστά;
Και σας ρωτώ τι έγινε το άλλο μας μισό
του εαυτού πολύτιμο ,σαν κύπελλο χρυσό …
Σε πιο πηγάδι χάθηκε η και ουράνια δίνη
Αυτό που’ μέσα κρυβαμε, Ψυχενιο κομποσκοίνι
Και στα στενά περάσματα των κόσμων μας των νόθων
Μπλέκονται οι αναστεναγμοί των πιο Κρυμμένων πόθων ..
Σερβίδες ,τώρα εινα πρωί, σε λίγο θα ναι βράδυ
Αν ξέρατε τι θαδινα για ένα δικό σας Χάδι..
Αποσπερίτης 
Μά καλά δέν σού φτάνουν Ουκρανές, Ρωσσίδες, Βουλγάρες, Ρουμάνες, θελεις καί Σερβίδες; Ωρα είναι νά μας βάλεις νά σού βρούμε καί Μαυροβούνιες. Ε ρε τί τραβάμε μέ τά βίτσια τού πατερα.. Αντε τώρα νά βρώ ποιάς γυιός είμαι..
vripolίδης αναζητών τάς ρίζας του. Τήν έρευναν δέν βοηθά η συχνή αλλαγή τών εθνικών προτιμήσεων τού πατρός..
-Vripolakidi
Ηρθε η ωρα να σου το πώ παιδί μου. Δεν ειμαι ο πραγματικός σου πατερας ..Μια νυχτα που εβρεχε πολύ ακουσα ενα τοκ τοκ στην πορτα της εκκλησιάς …Ανοιγω και τι να δώ !!!
..Σε ενα καλάθι μεσα ενα παρα πολύ ησυχο μωρό. Το πηρα μεσα και το απίθωσα στην Τραπεζα. Αυτό με κοιτουσε με δυο μεγαλα μαυρα που εκαιγαν απο ζωντανια και Απορια ..Πεινουσε πολύ.. Πηγα και αρμεξα την μεγαλη κατσικα που διατηρουσα στην μικρή στανη της εκκλησιας ..Μετά το αλειψα με λίγο ελαιον … (θα σου πω ολη την ιστορια οταν μεγαλώσεις ακόμα λίγο)
παντως Vripolakako πριν συνεχισω την ιστορια θα πρπει να σου πω οτι θα διαγραψω καθε σχολιο που μου εστειλες σαν το τελευταιο..ξερεις ..(και συμφωνα και με τη δική σου προτροπή)
Αυτό δεν σημαινει οτι δεν σε συμπαθώ ..Ισα ισα ..Εξαλλου εγώ σε μεγαλωσα
Καλά έκανες.
Συνεχεια
Το ιδιο βραδυ ειχαμε την μυστική μαζωξη στο παρεκκλησι.. Αφου σιγουρευτηκα οτι αποκοιμηθηκες – δεν μπορουσα παρα να σε αφήσω μόνο σου για λίγο στο ιερό- πηγα στο μυστικό παρεκκλησι.. Εκει με περιμεναν ντυμενοι στα ασπρα και με τις κουκουλες ,και , αφου , σφαξαμε το συνηθες κοκκορι και χορεψαμε ολοι κυκλικά , πασαλειφτηκαμε με λάδια και κατσαμε στο τραπεζι – το μενου φυσικά ηταν αντερα αγριογουρουνου με μελι – τους ειπα το οτι μου Ελαχες ..
(πιστεψε με . Δεν μπορουσα να κανω διαφορετικά ..)
-συνεχιζεται –
Ακούω εμβριθώς καί ωτοτενής. Ειναι βασανιστικόν δι εμέ να διακόπτεις την αφήγησιν
αποτόμως….
ε ..ηταν ολοι εκεί: Η Σεπφώρα πασαλειμενη με λαδι και με τα φωσφοριζοντα μεγάλα στηθη με τις ρωγιτσες που αναβοσβυναν , ο μεγας παχουλουτσικος Σειληνος αιωνιως μπουρδουκλωμενος στην προσπαθεια του να πετυχει την αυτοπιπα,φυσικά ο Θειος,η πιπιτσα που επαιζε με την σκουπαν της..ΟΛΟΙ.. . Αφου χορεψαμε το γυρω γυρω ολοι στη μεση ο Μανώλης και παιξαμε το Τσανταλίνα μανταλινα και στο κ…ο σου μια σωλήνα -ποσα ειναι αυτά ;,διαπραξαμε δε το συνηθες οργιακι και καθισαμε στις πολυτελεις πολυθρονες για να απολαυσουμε το πουρο μας.
Τοτε βρηκα την ευκαιρια και τους εξέθεσα το Ζητημα για το μωρο που ηυρα εκθετον ..Ολωνων σχεδόν αστραψε το ματι : Να το δωσουμεστην μικρή φιλελευθερη μαγειρισα να μας το μαγειρεψει με πατατες γιαχνί φωναξαν σχεδόν ολοι ..Μονο ενα γεροντακι στην γωνια ( ο Παπουλάκος με τ’ ονομα ) αρχισε να διαμαρτυρεται αλλά επειδή η φωνή του ηταν σιγανή λόγω γερονταμάτων κανεις δενν τουδωσε σημασια … Τοτες …
( συνεχιζεται)