Αρχική > ταυτότητες, εθνος-εθνικισμος, θεωρια, Uncategorized > παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία ;

παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία ;

16 Σεπτεμβρίου, 2008 Σχολιάστε Go to comments

παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία

Τι απομένει από τίς παραδόσεις στην (μετα) νεωτερική κοινωνία ,Απομένουν ,ή μάλλον επιπλέουν, διάχυτες και απογυμνωμένες από το ιερό και τελετουργικό νόημα που είχαν στις προνεωτερικές κοινωνίες ως συνήθειες-πού με την κανονική επανάληψη τους προσφέρουν ένα υποκατάστατο της ‘’οντολογική ασφάλειας’’ δηλαδή ενός πλαισίου ερμηνείας του κόσμου . Απομένει η« παράδοση που είναι απογυμνωμένη από το περιεχόμενο της και εμπορευματοποιημένη μετατρέπεται είτε σε πολιτιστική κληρονομιά είτε σε κραυγαλέα κακογουστιά-μπιχλιμπίδι προς πώληση στα καταστήματα των αεροδρομίων Η βιομηχανία τη παράδοσης την πακετάρει και την ξαναπαρουσιάζει ως θέαμα» .Οπως μας προτρέπει ο Γκιντενς:
«Σκεφτείτε το πολυσυζητημένο επεισόδιο που συνέβη στην Ινδία το 1995 ,όταν οι θεότητες σε κάποιους ινδουιστικούς βωμούς εμφανίσθηκαν να πίνουν γάλα . Την ίδια μέρα , αρκετά εκατομμύρια άνθρωποι προσπάθησαν να προσφέρουν γάλα στο εικόνισμα κάποιας θεότητας. Ετσι πέτυχαν ίσως να διενεργήσουν το πρώτο θαύμα που ήταν εναρμονισμένο με μια εποχή που κατατρύχεται από το σύνθημα της παγκοσμιοποίησης. Επιπλέον , παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι τόσο οι πιστοί όσο και όσοι δεν πίστευαν αισθάνθηκαν την ανάγκη των επιστημονικών πειραμάτων για να επιβεβαιώσουν το θαύμα . Η επιστήμη είχε επιστρατευτεί στην υπηρεσία της πίστης»
απο τη  Σπηλια
του Νοσφερατου
http://nosferatos.blogspot.com/2008/07/blog-post_9338.html
  1. cirut
    16 Σεπτεμβρίου, 2008 στο 9:56 πμ

    Εμένα μου προκαλεί (ακόμα) εντύπωση η μεταστροφή του μέσου ανθρώπου, που από αρνητής και αντάρτης των παραδόσεων στη νιότη γίνεται τιμητής και οπαδός τους στη μεσηλικία, άσε τα γερατειά. Όσο ευεξήγητο και να είναι, παραπέμπει στο ποιος και πώς θα έπρεπε να «εκπαιδεύει» τις κοινωνίες στο να αυτοκαθορίζονται, να εξελίσσονται και να χειρίζονται κριτικά το παρελθόν τους.

    Εν τω μεταξύ συνεχίζουμε οι αναγνώστες σου να παίρνουμε … ντραμαμίνες γαι το πού ακριβώς βρίσκεσαι και ποιο Post «παίζει».

  2. 16 Σεπτεμβρίου, 2008 στο 1:20 μμ

    Απο τοτε που ετρεχα εδώ και κει εξοριστος μεσα στην χειμωνια

    υποσχεθηκα στους εαυτους μου καποια μερα να χτισω πολλά μπλογκοσπιτα και να πηγαινω απο το ενα στο αλλο ελευθερα χωρις να εξαρτιεμαι απο τα βιτσια και τις αντιληψεις κανενός που με »φιλοξενει»

  3. vripol
    16 Σεπτεμβρίου, 2008 στο 5:53 μμ

    χωρις να εξαρτιεμαι απο τα βιτσια και τις αντιληψεις κανενός που με ”φιλοξενει”

    Αφθέντα, ανεξάρτητε, ρουφώντα ελευθερία,πού από τά βίτσια γλύτωσες πολλών φιλοξενούντων

    Θυμίσου ημέρας ζοφεράς,
    μέρας σκλαβιάς καί θλίψης
    τότε πού σαν παρακεντέ σ έσβηναν οι μπλογκάρχες.

    Σαίτες απορριπτικές ξέσκιζαν την ψυχή σου,
    δάκρυ παράπονου πικρού
    θέρμενε τις παρειές σου

    ψυχή νοούσα μοναχή
    ανέστια πού πλανιόταν
    σφύζουσα, παραγωγική
    κυοφορούσα ιδέες

    κιι όμως χαμαί να κείτεται
    θύμα της περιφρόνιας,
    λάμψεις νοήσεων σύνθετων
    να ρίπτονται στους κάδους.

    Θυμίσου ,πάτερ, τον χρυσόν του Ευαγγελίου κανόνα
    Να μην ποιήσεις σ έτερον
    αυτό πού εσέ πληγώνει

    Γιατί υπάρχουνε
    ψυχές στό κρύο, εκεί έξω,
    πού σαν τις πτύεις θλίβονται καί πνίγονται στό κλάμα

    vripolίάκης Καϊλας υποδυόμενος το κοριτσάκι με τά σπίρτα, καί
    αναπαράγων ενδόξους μελό στιγμάς του συμπατριώτου του Νίκου Ξανθόπουλου.

  1. No trackbacks yet.

Σχολιάστε