Για την εθνική ταυτότητα

Το Πρωτο χαρακτηριστικό: Η εθνική ταυτότητα στηρίζεται όπως η προσωπική ταυτότητα, σε μια αναδρομική αφήγηση.. Αναφέρεται σε μνήμες κοινής καταγωγής, παραδόσεις, την ιστορία του έθνους μας . δηλαδή σε κάτι πού μοιάζει με την προσωπική βιογραφία ενός ατόμου Το συλλογικό- εθνικό εμείς ξαναθυμάται το παρελθόν του με την βοήθεια ιστορικών ,δασκάλων, δημοσιογράφων και μέσων (εκπαιδευτικοί μηχανισμοί, βιβλία, κ.λ.π) αλλά και της βίας πού  περικλείει το κράτος. .Το δεύτερο χαρακτηριστικό της ξεκινά από το κοσμοθεωρητικό σχήμα του 18^ου και 19ουαιώνα, όπου αυτή διαμορφώθηκε ιστορικά εθνικής, δηλαδή με αρχή μέση και τέλος.Από ένα κοσμοθεωρητικό σχήμα δηλαδή, πού προσπαθεί να συνθέσει τις αντιφάσεις των επιμέρους ταυτοτήτων, ιεραρχικά, με μια σειρά πού μοιάζει με εκείνη του βιβλίου, του μυθιστορήματος Στηριγμένη σε αυτό το εναρμονιστικό, ιεραρχικό κοσμοθεωρητικό σχήμα  η εθνική ταυτότητα αποτελεί -στην πρώιμη νεωτερικότητα- την υπέρτερη ταυτότητα πού ενορχηστρώνει, οργανώνει, ανασυνθέτει, διευθετεί και ιεραρχεί όλες τις άλλες επαγγελματικές, πολιτικές ακόμα και »φυσικές» ταυτότητες

 Το τρίτο και πιο κρίσιμο χαρακτηριστικό τής εθνικής ταυτότητας συνίσταται στο ότι αποτελεί μια πρωτίστως πολιτική ταυτότητα, που όμως, είναι εμβολιασμένη με το σχεδόν μεταφυσικό συναίσθημα και νόημα του έθνους.

Η εθνική ταυτότητα είναι η μετασχηματισμένη εθνοτική ταυτότητα, πού ανασύρεται από το πολιτισμικό πεδίο και αναπλάθεται νεωτερικά, καθώς αναμιγνύεται με το κράτος. Γίνεται έτσι μια πολιτική ταυτότητα πού εμφανίζεται ως πολιτισμική, πού συνενώνει κουλτούρα και πολιτική, πού προσδίδει ένα σχεδόν μεταφυσικό βάθος στην πολιτική. Το πολιτικό και συγχρόνως πολιτισμικό στοιχείο πού χαρακτηρίζει την εθνική ταυτότητα, αφορά στην εσωτερίκευση ενός νεωτερικού συναισθήματος: του συναισθήματος της κυριαρχίας-ή του δικαιώματος κυριαρχίας-πάνω σε μια επικράτεια.

Εν τέλει  η εθνική ταυτότητα προσέφερε ιστορικά ένα είδος συναισθηματικής γέφυρας μεταξύ του ατόμου, της κοινωνίας και του κράτους. Το άτομο, με την ιεραρχημένη εθνική του ταυτότητα, νιώθει να συνδέεται οργανικά με την κοινωνία- έθνος και με το κράτος ως έθνος κράτος. Το έθνος γινόταν και γίνεται ακόμα, διαρκές συμπλήρωμα του κράτους, ατομικό -υπαρξιακό σε επίπεδο προσωπικής ταυτότητας και κοινωνικό -πολιτικό, προσφέροντας στο άτομο το συναίσθημα της αλληλεγγύης, του ‘’ανήκειν» σε ένα κοινό προορισμό, αλλά και το συναίσθημα της συμμετοχής στην κρατική κυριαρχία (ή στην επιδίωξη της).

– Απο το Βιβλιο : Οι Μεταμορφωσεις της Ταυτοτητας ,Εθνος Νεωτερικοτητα και Εθνικιστικός Λόγος …

Βλε και στη Σπηλιά του Νοσφεράτου: Ετικετα : Οι μεταμορφωσεις της ταυτοτητας

---